Rondstruinen

Afgelopen week is het mooi lenteweer en begint de natuur volop op kleur te komen. Bomen krijgen weer blad, en de pinksterbloemen langs de slootkant bloeien. Lente!

Tijd om een fietstochtje te maken om te genieten van het zonnige weer. Eenmaal op de fiets merk je toch dat er wat tegenwind is. Die er dan wel voor zorgt dat de was lekker kan drogen.

Maar de koeien, die sinds kort weer buiten staan, trekken zich niets van de wind aan en liggen lekker in de zon te luieren. Ook zij hebben kennelijk een lentegevoel.

Onderweg zie ik de eerste lammetjes, dat hoort ook bij de lente.

En de lente zou niet compleet zijn zonder bloeiende bollenvelden, hier en daar begint de eerste bloei al. Op de vorige foto zie je in de achtergrond een bloembollenveld wat nog in bloei moet komen, hieronder staan ze al in volle bloei.

Ook komt het koolzaad langs de bermen al lekker in bloei, altijd een vrolijk gezicht als je fietst of wandelt.

Fietsend over het ’t Blôte Bienepad  en het Pannepad bij Aartswoud naar de Kolk van Dussen waar het meestal druk is met watervogels. Vooral bij het plas/dras gebied naast de uitkijktoren. En ja, op het weiland nast de toren vol bloeiende madeliefjes bivakkeert een groep scholeksters.

In het ondiepe water spot ik een paar foeragerende kluten.

Even een paar beelden van de omgeving bij de kolk van dussen.

Opeens is er onrust, een jagende roofvogel laat een groep wulpen in paniek de de lucht in gaan.

Verder fietsend richting Abbekerk nog een mooi bloeiende koolzaadberm. Met een lekker lentegevoel in  m’n hoofd fiets ik hierna richting huis.

◊

Ondanks de beperkte bewegingsvrijheid ons opgelegd door het coronavirus maak ik toch af een toe een wandeling in de polder. Je wilt tenslotte niet de hele dag in huis hangen met zonnig weer en een frisse neus is goed voor de gezondheid. Om alle drukte te ontwijken loop ik dan de polder in waar je normaal vrijwel nooit iemand tegenkomt, maar daar blijken nu meer mensen zo over te denken. Gelukkig is de drukte beperkt en loop je niet tegen elkaar op. Dat is wel anders als een boer het land omploegt en er tientallen kokmeeuwen op af komen. Die houden echt geen 1.5 meter afstand tot elkaar, maar waarschijnlijk hebben zij ook geen last van coronaperikelen.

Hoewel er niet heel diep omgeploegd wordt is er blijkbaar toch veel te snacken vlak achter de tractor.

Met z’n allen speuren naar lekkernijen op de grond.

Af en toe lijken de meeuwen in formatie te vliegen.

Maar als de boer nogmaals passeert duiken ze weer naar de grond.

Later kwam ik nog wat Canadese ganzen tegen die rustig aan de rand van het poeltje stonden, kennelijk genietend van het zonnetje.

Maar ze blijven wel waakzaam. Wat hangt er boven ons hoofd?

En ja hoor, twee tellen later gaan beide ganzen op de wieken, weg rustmomentje!

◊

Vandaag zag ik in het waterbergingsgebied een flinke groep grutto’s. Rustend op een schelpeneilandje, maar af en toe koos een deel het luchtruim. Een mooi gezicht tegen de blauwe lucht.

Een vrolijk gezicht als zo’n groep heen en weer vliegt. We zien hier ook wat scholekster’s op het weiland scharrelen.

Grutto’s en ook wat scholekster’s op de wieken.

Op het schelpeneilandje in de waterberging zag ik een opmerkelijk moment waar de hormonen van de grutto’s even opspelen!

◊