Ik neem je mee voor een wandeling door de duinen om de herfstsfeer te proeven. Er is nog wel veel groen in het duin, maar met de vallende bladeren en verkleuring van de bomen is het najaar toch echt begonnen. Na het verlaten van de parkeerplaats lopen we het bos in en passeren een bijna drooggevallen slootje wat vol ligt met afgevallen blad.
We lopen verder langs een andere sloot met een wat hoger waterpeil, hier verzameld zich wat afgevallen blad tegen een tak in het water. Geeft een leuk effect samen met de weerspiegeling van de bomen langs het water.
Een dode boom langs het pad is niet bijzonder, maar met een afgevallen blad trekt het toch de aandacht.
Wat ook de aandacht trekt tijdens onze wandeling is de schotse hooglander die met imposante horens langs onze route staat te grazen. Toch maar een paar stappen opzij, je weet maar nooit.
We lopen verder, slaan de hoek om en zien een jonge schotse hooglander schurend tegen een boom bezig. Kennelijk heftige jeuk, want het dier laat ons schijnbaar ongezien voorbijgaan.
We maken een herfstwandeling dus we kijken er niet van op als er op een dode tak een fraai schimmelpatroon zien, ik denk de eikenbloedzwam ( Stereum gauspatum ). De Stereum familie telt 113 soorten, dus wellicht zit ik er naast. Maar het gaat meer om het plaatje als om de soort hier.
Verder wandelend verlaten wij even het bos en op een graslandje zie ik een heksenkring van grote parasolzwammen (Macrolepiota procera). Nu een leuke waarneming, maar vroeger dacht men hier anders over, ik citeer: Heksenkringen werden zelfs als gevaarlijk beschouwd. Er zouden ’s nachts heksen in een kring hebben gedanst. Ook zouden ze ontstaan op vergaderplaatsen van elfen. Als je in zo’n heksenkring ging staan kon je als je heel goed luisterde heel in de verte hun hoge gezang horen. Maar pas op als het geluid dichterbij kwam en je van schrik bleef staan. Je had dan de kans dat je werd meegesleurd diep het bos in, waarna je nooit meer terug zou komen bij de mensen. In feite is het een gewoon natuurlijk proces waarbij de schimmeldraden in de bodem gelijkmatig in alle richtingen groeien, het resultaat is een cirkelvormige zwamvlok. Aan de buitenkant waar het meeste voedsel beschikbaar is komen de paddenstoelen in vochtige perioden op. In de loop van de tijd zal de kring groter worden.
Even inzoomend op de paddenstoelen, op deze foto zie je duidelijk waar de naamgeving vandaan komt.
We zijn al weer aan het einde van ons herfstrondje en naderen de parkeerplaats waar wij begonnen en werd ik getroffen door onderstaand beeld. Ja, het heeft niets met herfst of zo te maken, ( wel alles met parkeren) maar het kleurenspel van groen, oranje en rood deed mij toch even de sluiterknop indrukken. Een grappig eind van onze wandeling.
◊
2 Comments
