Op het gevaar af dat volgers van Rondstruinen misschien denken dat ik voor de VVV Texel aan het werk ben plaats ik weer een blog over Texel. Maar je kunt gerust zijn, ik werk niet voor de VVV maar laat gewoon wat beelden van dit eiland zien die ik zelf mooi vind. En dat zijn er veel, toch is dit de laatste voorlopig over Texel.
De haven van Oudeschild is zo’n plek waar je genoeg onderwerpen ziet voor de fotografie, van historische schepen tot een moderne vissersboot. Kuierend door de haven kom je vast wel een stukje historie tegen zoals hier de Texelstroom, een voormalig schip van het Loodswezen gebruikt als peilschip en betonningsvaartuig. Tegenwoordig kun je er een nachtje in overblijven of aanmonsteren voor een training in zeilen.
Maar ook een moderne botter kom je tegen in de haven, zoals de TX 36.
Hoge masten en veel kabelwerk om de visnetten in het gareel te houden. Ik zou hier de weg kwijtraken tussen al die kabels en katrollen.
Maar ik denk dat de bemanning daar wel raad mee weet en precies weet aan welk lijntje getrokken moet worden. Maar ook het controleren van de netten hoort bij hun vakmanschap.
Nog een enkel detail van de vele die je tegenkomt in de haven voordat ik Oudeschild verlaat.
Zomaar een mooi landweggetje gezien bij Oosterend. Het dorp zelf heeft ook veel schilderachtige plekken, maar het harde licht vandaag zorgt voor veel slagschaduwen in de krappe straatjes wat lelijke foto’s oplevert. Reden om nog eens terug te gaan naar het eiland. Daarom reis ik naar Den Hoorn, misschien lukt het daar beter.
Den Hoorn staat bekend om het witte kerkje van de Hervormde Gemeente, en gelukkig staat het net buiten de kern van het dorp zodat je met een goed standpunt toch nog uit de voeten kunt met het harde licht. Het kerkje stamt uit 1425 en is inmiddels een rijksmonument. Op de balustrade van de kerktoren is een schijnwerper bevestigd die dient als baken voor de scheepvaart. Ook vermeldenswaard is het kerkorgel uit 1857. Het heeft één manuaal, acht registers en een aangehangen pedaal. Wegens de corona is bezichtiging nu niet mogelijk, jammer want het interieur is de moeite waard.
Aan de oostzijde van de kerk is een aanbouw en ligt een deel van de sobere begraafplaats. Het jaartal 1646 slaat op de bouw en voltooiing van de stenen topgevel.
Inmiddels heb ik Den Hoorn achter mij gelaten en zoek de Mokbaai op. Het is laagwater, de baai is nagenoeg drooggevallen en oogt daardoor een beetje als de slufter.
Ik ben even naar beneden gelopen op de drooggevallen gronden, op de achtergrond zie je auto’s op de parkeerplaats voor de Horsmeertjes en links een stukje van de vaargeul die net niet droogvalt en voert naar de marinekazerne. 
Hier kijk je wat meer op de vaargeul vanaf een wat hoger standpunt op het duin langs de Mokbaai. Achter de vaargeul valt het ook droog en zag ik al veel vogels foerageren, op de foto echter nauwelijks waarneembaar.
Ja, het is tijd om het eiland te verlaten. Ik zie de boot binnenvaren en berg snel de camera op om aan boord te gaan en naar huis te reizen. Het was een mooi weekje op Texel, nu al zin om nog een keer heen te gaan.
De TESO – Texels Eigen Stoomboot Onderneming – is in 1907 opgericht. Dat gebeurde op initiatief van de Texelse huisarts Adriaan Wagemaker, de naamgever van deze veerboot met een capaciteit van 1.750 passagiers, en plaats voor 320 auto’s.
◊.◊.◊
