Dit liedje heeft als titel “Vrij als de wind”, gezongen door De Landlubbers. Het liedje gaat over de vrijheid van zeelieden, en het leek mij wel leuk om met wat foto’s die het refrein verbeelden een muzikaal blogje te maken. Luisteren en kijken gaat prima samen, geniet ervan.
Kleine mantelmeeuw. (Larus fuscus)
Stormmeeuw. (Larus canus)
Scholekster. (Haematopus ostralegus)
Kitesurfer. (Homo sapiens)
Spreeuwen. (Sturnus vulgaris)
◊
De titel zwammen kan op verschillende manieren worden uitgelegd, gaat het over onderling kletsen of over paddenstoelen? Het gaat nu over paddenstoelen. Tijdens een paar wandelingen de afgelopen dagen zag ik vele paddenstoelen langs de paden waar ik liep en kon het niet nalaten om wat mooie exemplaren te fotograferen.
In de Bergense duinen zag ik veel lichtbruine zwammen met een patroon op de hoed wat mij aan een pannenkoek doet denken. Ik weet helaas de naam niet, ben geen mycoloog om het zo maar te zeggen want dan had ik even onder de hoed en naar de steel moeten kijken om met die kenmerken de zwam te determineren. Maar gelukkig is er de foto en begrijp je wat ik bedoel met pannenkoek patroon.
Ook zag ik regelmatig deze groepjes, maar de exacte naam durf ik niet te geven.
En deze vrij algemene plaatjeszwam was op sommige plekken ruim aanwezig, deze stond op een donkere plek maar vangt nog net wat licht wat een leuk effect oplevert. De rode besjes op de grond lijken wel lichtgevend.
Een paar dagen later wandelde ik in Zeewolde en tussen de ruim aanwezige berkenboompjes stonden deze vliegenzwammen. Nog niet in een volwassen stadium, maar daarom juist leuk.
En in hetzelfde gebied sta je dan plots oog in oog met de geschubde inktzwam. Nog even en deze exemplaren krijgen een grotere hoed en begint de inkt er vanaf te druipen. Maar nu nog mooi wit en wat kwetsbaar uitziend.
Even verderop nog veel meer inktzwammen, enkele tientallen, maar door het hoge gras waarin zij stonden niet fotogeniek. Verderop wat lager gras en daar stond dit trio, waarvan er eentje z’n best heeft gedaan om de andere zwam zwart te maken. Ondanks het zonnige weer de afgelopen dagen lijkt in de natuur de herfst al aardig op gang te komen. Kan een mooie herfst voor de paddenstoel-liefhebbers worden!
◊
Voor mijn verjaardag had ik een zweefvlieg-tochtje cadeau gekregen, en na wat uitstel vanwege weersomstandigheden was het eind augustus zover dat ik de lucht in mocht. We zijn te gast op een zweefvlieg terrein op het voormalige vliegveld van Twente. Voor het vliegen werd er in een hangar alvast wat tekst en uitleg gegeven over de verschillende toestellen en konden we van dichtbij even bekijken hoe zo’n vliegtuigje er uitziet.
Hier een kijkje in de cockpit van een eenzitter en uitleg over de bediening en instrumenten. Het was overigens niet de bedoeling om zelf de bediening ter hand te nemen! Maar het aflezen van de instrumenten was tijdens de vlucht wel mogelijk, zo kon je zelf de hoogte en snelheid aflezen.
Na de uitleg en instructie’s op weg naar de startplaats voor het zweefvliegen.
De vliegtuigen worden middels een lier met lange kabel naar een hoogte van ca. 400 meter getrokken waarna het zweven kan beginnen. De kabel is ongeveer 1,5 km lang en als het trekken begint is na 2 seconden al een snelheid van 100km/h bereikt, dat voelt wel spannend als inzittende. Het opstijgen is vrij stijl, in een hoek van ca. 45 graden.
Het is ondertussen mijn beurt om mee te mogen vliegen en nadat de kabel ontkoppeld is komt het vliegtuig horizontaal en krijg je een mooi uitzicht over het Twentse landschap. De volgende foto’s zijn genomen door de plexiglazen kap en dus niet optimaal van scherpte, maar er is toch nog wel veel herkenbaar gebleven. We kijken hier in westelijke richting boven het vliegveld.
Het toestel draait naar het oosten en krijgen hier Lonneker in beeld. Onderaan de sport en tennisvelden, in het midden de Jacobus de Meerderekerk en bovenaan nog net de Lonneker Molen in beeld.
Weer naar het westen kijkend zien we de start/landingsbaan van het vliegveld en de KLM 747 die daar momenteel gedemonteerd wordt.
In oostelijke richting kunnen we op de horizon de energiecentrale van het Duitse Lingen waarnemen. Onderin beeld een viaduct van de snelweg A1 bij Oldenzaal.
Het einde van de vlucht nadert, de landingsbaan komt in zicht, wij zullen landen op de grasbaan links van de asfaltbaan ter hoogte van de KLM 747.
En hier zijn we bijna weer aan de grond, een leuke ervaring rijker. De rode strippen op de vleugels zorgen voor het afremmen zonder dat het toestel voorover helt. Dit is belangrijk omdat een horizontale landing het veiligst is.
De titel van dit blog heb ik niet helemaal zelf verzonnen… 🙂
◊