Rondstruinen – Fotografie door Hanry Doorn

Texelse stranden

Als vervolg van het vorige blog nog wat meer beelden van Texel, ik heb een selectie van strand en zee opnames gemaakt. Ik begin met een opname van de Hors, het meest zuidelijke strand van Texel. Een eindeloze vlakte, maar vlak voordat je deze heb bereikt kom je langs een volgelopen geul in het duin.
strand bij de hors op texel

NIKON D750 (24mm, f/8, 1/160 sec, ISO100)

Op het strand aangekomen zie je de aanwas van nieuwe duinen, nu nog schaars begroeide zandheuveltjes. Als het meezit kunnen dit echte duinen worden, maar bij een flinke storm kunnen ze ook zo weer weggevaagd worden en rest er alleen strand.
strand de hors op texel

NIKON D750 (24mm, f/8, 1/200 sec, ISO100)

Na een flink hoge waterstand kan er zomaar een landschap vol kleine meertjes achterblijven op De Hors.
strand de hors op texel

NIKON D750 (32mm, f/8, 1/125 sec, ISO100)

We verlaten De Hors door deze smalle doorgang en lopen weer terug door de duinen.
strandslag de hors texel

NIKON D750 (32mm, f/8, 1/125 sec, ISO100)

Een dag later zijn we net op tijd op het strand bij De Koog om de zonsondergang te zien. Een grijze wolkenband net op de horizon verhinderd om de zon helemaal onder te zien gaan, maar het effect op de wolken maakt veel goed.
zonsondergang op de koog texel

NIKON D750 (50mm, f/6.3, 1/80 sec, ISO100)

Op het strand naast de Eierlandse Dam op het noordelijkste puntje van Texel waait het wat harder en stuift het lekker over het brede strand. Iets minder breed als De Hors, maar niet minder imposant.
eierlandje strand texel

NIKON D750 (24mm, f/4.5, 1/640 sec, ISO100)

eierlandje strand texel

NIKON D750 (105mm, f/4.5, 1/500 sec, ISO100)

Nog geen storm maar wel een stevige branding.
branding op strand van texel

NIKON D750 (400mm, f/6.3, 1/400 sec, ISO280)

De lucht wordt dreigender en de wind steviger, tijd om het strand te verlaten en via het duin terug te lopen naar het vertrekpunt. De vuurtoren van Texel vangt nog net wat zon tussen de dreigende wolken door.
vuurtoren texel

NIKON D750 (52mm, f/8, 1/500 sec, ISO100)

Op een winderig strand bij De Koog zet een kitesurfer de eerste stappen in het surfen, op het strand geeft iemand aanwijzingen en even later zien we een geslaagde poging.
kitesurfer op strand de koog texel

NIKON D750 (80mm, f/6.3, 1/160 sec, ISO100)

Aan het eind van de middag, grijs en winderig weer, probeert de zon nog even door te breken. Het lukt niet erg, maar het is wel een mooie afsluiting van dit blog.
zon door de wolken op strand de koog texel

NIKON D750 (80mm, f/6.3, 1/250 sec, ISO100)

◊

One Comment

Texel – Eierlandse strand

Afgelopen week heb ik doorgebracht op Texel en genoten van de prachtige natuur op het eiland. Logerend in De Koog heb ik diverse mooie plekken opgezocht en genoten van de schoonheid daarvan. In dit blog gaan we naar het strand bij de vuurtoren van Eierland, het noordelijkste punt van Texel.

Bij het betreden van dit strand worden we gewaarschuwd voor drijfzand, maar gelukkig was daar weinig van te merken. Wel een eindeloze vlakte voor ons.
pas op drijfzand

NIKON D750 (24mm, f/4.5, 1/800 sec, ISO100)

We slaan rechtsaf en lopen richting De Cocksdorp en kijken even achterom naar de vuurtoren.
vuurtoren eierland op texel

NIKON D750 (28mm, f/8, 1/500 sec, ISO100)

Al wandelend langs de waterlijn zagen we een zeehond zwemmen, een leuk moment.
zwemmende zeehond

NIKON D750 (105mm, f/11, 1/125 sec, ISO100)

We lopen tot aan de aanlegsteiger voor de boot naar Vlieland, ’s Zomers ligt hier de veerboot voor anker, maar nu even niet. voor anker liggen op het strand

NIKON D750 (68mm, f/4, 1/640 sec, ISO100)

Een paar dagen later lopen we weer op het strand bij de vuurtoren, maar gaan nu linksaf naar de Eierlandse dam. Gebouwd om de zandafslag tegen te gaan en dat heeft succes gehad, het strand is hier bij eb bijna een kilometer breed geworden. Buiten de Hors aan de zuidkant van Texel, is dit het breedste strand van het eiland.
eierlandse dam op texel

NIKON D750 (62mm, f/8, 1/200 sec, ISO100)

We lopen even naar het einde van de dam, door de stroming is er toch al aardig wat golfslag ondanks het lage water op dat moment.
eierlandje dam op texel in de branding

NIKON D750 (105mm, f/4.5, 1/500 sec, ISO100)

Weer teruglopend een blik over het brede strand met de vuurtoren op de achtergrond, lopen we even naar de voet van de dam en duinen.
eierlandje strand met vuurtoren op texel

NIKON D750 (62mm, f/8, 1/200 sec, ISO100)

Aangekomen bij het duin zien we een mooi landschap van jonge duinen die zich hier ontwikkelen in de luwte van de dam en de invloed van de wind.
jonge duinen aan de voet van de eierlandse dam op texel

NIKON D750 (95mm, f/8, 1/160 sec, ISO100)

Je ziet dat wat verder van de duinen af nog meer duintjes spontaan gaan ontstaan.
jong duintje op eierlandse strand texel

NIKON D750 (35mm, f/4.5, 1/500 sec, ISO100)

Nog een duintje in ontwikkeling.
duintje op eierlandse strand op texel

NIKON D750 (24mm, f/8, 1/200 sec, ISO100)

We verlaten nu het strand en lopen de duinen in, maar kijken nog even achterom…
strandopgang eierland texel

NIKON D750 (24mm, f/8, 1/250 sec, ISO100)

Een laatste blik op de jonge duintjes en de Eierlandse dam voordat we via het duin weer terug naar de vuurtoren lopen. Vaag zien we op de horizon een booreiland. In het volgende blog nog wat beelden van de Texelse stranden.
strand en eierlandse dam texel

NIKON D750 (105mm, f/8, 1/125 sec, ISO180)

◊

3 Comments

Paddenstoelen

Het herfstseizoen zorgt ervoor dat er nu volop paddenstoelen te bewonderen zijn. Door het vochtige weer zie je dat de spreekwoordelijke uitdrukking “als paddenstoelen uit de grond schieten” nu volledig van toepassing is. Waar je gisteren nog langs kon wandelen zonder wat op te merken zie je vandaag opeens een groepje inktzwammen in de berm bijvoorbeeld. In het duin of bos kun je er bij wijze van spreken niet meer omheen, je ziet ze vrijwel op elke plek. In het duin zag ik opvallend veel grote parasolzwammen, op bijna elk open plekje stonden er wel een paar. In het bos zie je meer zwavelzwammen, mycena achtigen of porseleinzwammetjes, en daar gaar dit blog over. Ik heb geprobeerd om een wat dromerige sfeer te scheppen met de mycena’s, en laat ook nog een paar andere soorten zien.

Laat ik beginnen met de kleine bloedsteelmycena, een enigszins roodgetint paddenstoeltje met een hoedje van zeg 5 tot 10 mm doorsnee.

Kleine bloedsteel mycena, Mycena sanquinolenta

Dan een paar opnames van een mycena die je vrij algemeen tegenkomt en alleen exact op naam te brengen is door ervaren kenners, en daarom Mycena onbekend genoemd.

Mycena onb., Mycena spec., — Mycena onb., Mycena spec.

Al deze mycena’s groeiden op dood hout wat al behoorlijk aan het verrotten was. Ook het geweizwammetje voelt zich op die plekken prima thuis. Het lijken wel handjes die zich naar de hemel richten.

En ja, rondstruinend in het bos kwam ik deze niet tegen, maar op een open plek stond dan toch Nederlands bekendste soort, de vliegenzwam. De soort ziet er onschuldig uit, maar pas op: hij bevat giftige of hallucinerende stoffen. Het verhaal gaat dat er een stofje in de hoed zit wat gebruikt werd om vliegen te doden, vandaar de naamgeving. Overigens kan de zwam bij een juiste bereiding wel gegeten worden. Maar je kan er flink ziek van worden indien niet of niet goed bereid. Voor een kleine hond b.v. kan het opeten fataal zijn. Dus geef die dan toch maar wat brokjes i.p.v. vliegenzwam.

Mijn favoriete soort (om te fotograferen) is de porseleinzwam, het vochtige en glimmende uiterlijk en de transparantie zorgen voor mooie beelden. Een paar opnames van de zwam die z’n naam ook best wel eer aan doet door het broze doorschijnende uiterlijk als je hem tegen het licht bekijkt.

In de inleiding had ik het over zwavelzwammen, daarom tot besluit nog een opname van een groep zwavelkopjes in een holle boomstam. Niet helemaal coronaproef maar wel gezellig samen.

◊

4 Comments

Herfstwandeling

Ik neem je mee voor een wandeling door de duinen om de herfstsfeer te proeven. Er is nog wel veel groen in het duin, maar met de vallende bladeren en verkleuring van de bomen is het najaar toch echt begonnen. Na het verlaten van de parkeerplaats lopen we het bos in en passeren een bijna drooggevallen slootje wat vol ligt met afgevallen blad.

herfstbos in bakkum

We lopen verder langs een andere sloot met een wat hoger waterpeil, hier verzameld zich wat afgevallen blad tegen een tak in het water. Geeft een leuk effect samen met de weerspiegeling van de bomen langs het water.

bladeren en weerspiegeling op het water

Een dode boom langs het pad is niet bijzonder, maar met een afgevallen blad trekt het toch de aandacht.

dode boom met afgevallen blad

Wat ook de aandacht trekt tijdens onze wandeling is de schotse hooglander die met imposante horens langs onze route staat te grazen. Toch maar een paar stappen opzij, je weet maar nooit.

schotse hooglander in duinen van bakkum

We lopen verder, slaan de hoek om en zien een jonge schotse hooglander schurend tegen een boom bezig. Kennelijk heftige jeuk, want het dier laat ons schijnbaar ongezien voorbijgaan.

jonge schotse hooglander in bakkumse duinen

We maken een herfstwandeling dus we kijken er niet van op als er op een dode tak een fraai schimmelpatroon zien, ik denk de eikenbloedzwam ( Stereum gauspatum ). De Stereum familie telt 113 soorten, dus wellicht zit ik er naast. Maar het gaat meer om het plaatje als om de soort hier.

sterrum gauspatum in duinen van bakkum

Verder wandelend verlaten wij even het bos en op een graslandje zie ik een heksenkring van grote parasolzwammen (Macrolepiota procera). Nu een leuke waarneming, maar vroeger dacht men hier anders over, ik citeer: Heksenkringen werden zelfs als gevaarlijk beschouwd. Er zouden ’s nachts heksen in een kring hebben gedanst. Ook zouden ze ontstaan op vergaderplaatsen van elfen. Als je in zo’n heksenkring ging staan kon je als je heel goed luisterde heel in de verte hun hoge gezang horen. Maar pas op als het geluid dichterbij kwam en je van schrik bleef staan. Je had dan de kans dat je werd meegesleurd diep het bos in, waarna je nooit meer terug zou komen bij de mensen. In feite is het een gewoon natuurlijk proces waarbij de schimmeldraden in de bodem gelijkmatig in alle richtingen groeien, het resultaat is een cirkelvormige zwamvlok. Aan de buitenkant waar het meeste voedsel beschikbaar is komen de paddenstoelen in vochtige perioden op. In de loop van de tijd zal de kring groter worden.

heksenkring op de wei van brasser , bakkum

Even inzoomend op de paddenstoelen, op deze foto zie je duidelijk waar de naamgeving vandaan komt.

grote parasolzwam, Macrolepiota procera

We zijn al weer aan het einde van ons herfstrondje en naderen de parkeerplaats waar wij begonnen en werd ik getroffen door onderstaand beeld. Ja, het heeft niets met herfst of zo te maken, ( wel alles met parkeren) maar het kleurenspel van groen, oranje en rood deed mij toch even de sluiterknop indrukken. Een grappig eind van onze wandeling.

geparkeerde fiets in bakkums duin.

◊

3 Comments

Herfst

Afgelopen dagen was het vrij regenachtig weer en qua temperatuur nog redelijk warm, ideaal voor paddenstoelen zegt men. Op vrijdagmiddag was er was tijd en besloten wij (m’n vrouw en ik) om een kijkje te nemen in het Heilooër Bos wat meestal een goede plek is om dit najaarsgebeuren te spotten. Vorige week hadden wij al een poging ondernomen in het duin bij Egmond, maar dat leverde weinig op. Eenmaal het bos ingelopen zagen we al snel wat algemene veel voorkomende soorten zoals de Zwavelzwammetjes. Een hoopvol teken leek ons. En na wat opnames weer wat verder gelopen zagen we tot onze verrassing in een holle boomstronk een dubbele biefstukzwam (Fistulina hepatica). Erg leuk, wij wisten dat deze hier voorkomt, maar hadden het niet verwacht op de plek waar wij nu waren.

Biefstukzwam Fistulina hepatica

Nadat wij bekomen waren van deze verrassing liepen we een klein stukje verderop en zagen we een andere fotogenieke paddenstoel waarvan ik de naam nog niet heb kunnen achterhalen. (tips zijn welkom) Edit: vermoedelijk is dit de echte honingzwam (Armillaria mellea).

echte honingzwam (Armillaria mellea)

Een van de veel voorkomende paddenstoelen zijn de Mycena’s, klein maar fijn en soms op een fraai plekje om te fotograferen. Volgens mij is dit een helmmycena (Mycena galericulata).

Helmmycena Mycena galericulata

Deze helmmycena (Mycena galericulata) stond er wat zielig bij op dezelfde omgevallen boom.

Helmmycena Mycena galericulata

Amanieten vormen een geslacht van schimmels, behorend tot de familie Amanitaceae. Het geslacht telt 707 soorten. Hier zie je de gele knolamaniet (Amanita citrina) en dit tweetal stond op een mooi plekje tussen de afgevallen herfstbladeren.

Gele knolamaniet Amanita citrina

Een andere veel voorkomende soort in dit bos is het stobbenzwammetje (Kuehneromyces mutabilis)

Stobbenzwammetje (Kuehneromyces mutabilis)

Onder de varens stond een groepje gewone zwavelkop (Hypholoma fascicular), een vrij algemene soort, maar door de plek en omgeving toch een beetje bijzonder.

Gewone zwavelkop Hypholoma fascicular

Verscholen onder een rottende boomstam een klein klokkenspel, er valt nog net wat licht op. De soort kan ik niet melden, maar wie het weet mag het zeggen. Alvast bedankt.

paddenstoel soort onbekend.

Eigenlijk waren wij al tevreden met onze “foto-oogst” en liepen al weer wat terug richting parkeerplaats toen wij in de verte deze biefstukzwam (Fistulina hepatica) al onder op een boom zagen zitten. Dit exemplaar zat zoals je vaker ziet aan de buitenzijde van een boom en ziet er wat droog uit, maar toch onmiskenbaar.

Biefstukzwam Fistulina hepatica

Vanaf de zijkant is het net een platte pet, al zou ik hem maar niet op m’n hoofd zetten om niet voor dwaas te worden versleten.

Biefstukzwam Fistulina hepatica

Nou, tevreden verder lopend op weg naar huis ontdekken wij nog een exemplaar, deze ziet er vers uit, klaar om gegeten te worden. Jazeker, dit is een eetbare soort en kan zelfs rauw gegeten worden, maar ook gebakken alsof het biefstuk is. Aan de textuur ligt het in ieder geval niet: het vlees is dooraderd, rood en sappig. En als je er een mes doorheen haalt, bloedt hij als een rund. Verrek, dat komt veel overeen met de echte biefstuk. En de smaak dan? Die is lichtzuur en komt niet overeen met biefstuk. De een vind de zwam lekker als hij in dunne reepjes gebakken of gegrild wordt. De ander vindt de smaak onaangenaam en ziet hem liever in de natuur, in plaats van op een bord. Ik stel voor om hem hier lekker te laten zitten zodat anderen ook nog van de aanblik kunnen genieten of fotograferen.

Biefstukzwam Fistulina hepatica

◊

4 Comments